بررسی و مقایسه سبک تفکر دانش آموزان پسر دبیرستانی نابینا، ناشنوا و عادی شهر تهران

هدف از این پژوهش بررسی و مقایس? سبک تفکر دانش آموزان پسر دبیرستانی نابینا و ناشنوای شهر تهران در سال تحصیلی 91 - 90 می باشد. برای این منظور با استفاده از نمونه گیری خوشه ای دانش آموزان نابینا از مدارس محبی و خزائلی، دانش آموزان ناشنوا از مدارس سید جمال و اندیشه و دانش آموزان عادی از مدارس مطهری و علمیه انتخاب شدند. روش انجام پژوهش، روش زمینه یابی است. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنام? سبک تفکر استرنبرگ و واگنر ( 1992 )، استفاده شد. این پرسشنامه از 13 خرده آزمون تشکیل شده است و هر خرده آزمون دارای 8 سوال است که سبک تفکر را اندازه می گیرد. نمره گذاری آن به صورت مقیاس 7 درجه ای ( همیشه – اصلاً ) می باشد. دامن? ضریب پایایی این پرسشنامه بین 40/0 تا 80/0 می باشد. اعتبار درونی این پرسشنامه که از طریق تجزیه و تحلیل واریانس ضریب همبستگی پیرسون به دست آمده است حدوداً 80/0 واریانس داده ها را تبیین می کند. در این پژوهش تنها کارکردهای سبک تفکر ( قضاوتگر، قضایی و اجرایی ) مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع 90 پرسشنامه جمع آوری گردید. با استفاده از آمار توصیفی، درصد، فراوانی، میانگین و انحراف از استاندارد آنها محاسبه شد و برای مقایس? گروه های مختلف از روش تجزیه و تحلیل واریانس تک متغیره و چند متغیره استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان دادند که دانش آموزان نابینا و ناشنوا از نظر سبک تفکر ( به صورت کلی )، و همچنین در سه کارکرد سبک تفکر ( قانون گذار، اجرایی و قضاوتگر )، با هم تفاوت دارند. همچنین داده ها نشان دادند که کودکان عادی از لحاظ سه کارکرد سبک تفکر با کودکان ناشنوا و از نظر سبک تفکر قضایی با کودکان نابینا تفاوت دارند. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که معلولیت افراد از لحاظ بینایی، شنوایی، حرکتی و... بر سبک تفکر این افراد تأثیر می گذارد و این نشان می دهد که باید با آنها برخورد متفاوتی ( از نظر آموزشی، شغلی و... ) نسبت به افراد عادی داشته باشیم. ضرایب اتا نیز نشان می دهند که 18 درصد از میزان واریانس معلولیت توسط سبک تفکر قانون گذار، 21 درصد توسط سبک اجرایی و 23 درصد توسط سبک تفکر قضایی تبیین می شود.